ScoutsmapDe laatste weken worden we in het nationaal nieuws geconfronteerd met behoorlijk wat negatieve berichtgeving rond jeugdkampen. Maar wat vooral opvalt is dat de 95% positieve verhalen niet aan bod komt. Het is hoogtijd om dat recht te zetten.
De negatieve berichtgeving strookt niet met de realiteit
Het begon nog voor de zomer wanneer enkele burgemeesters een alcoholverbod uitriepen voor jeugdkampen. Een disproportionele maatregel met weinig vertrouwen in onze geëngageerde jongeren. En eentje die ruimschoots media-aandacht kreeg. Over het feit dat alle nationale koepels, de ministers van jeugd, de provinciegouverneur van Luxemburg en de betrokken burgemeesters nadien een goed overleg hebben gepleegd, wordt met geen woord gerept. Dat incidenten de laatste jaren voor alle koepels in dalende lijn zijn, vind je ook nergens terug.
Nog geen week later stelt een grote scoutsgroep enkele coronagevallen vast aan het begin van het kamp. Ze reageren verantwoordelijk en adequaat door meteen contactbubbels te installeren terwijl dat eigenlijk helemaal niet hoeft. De provinciegourverneur van Luxemburg is niet tevreden en legt hen een aantal verplichtingen op. Geen bezoekdag meer, niemand mag het terrein verlaten en het dragen van mondmaskers wordt verplicht. Opnieuw disproportioneel. En vooral een beslissing zonder fundament. Want waar zie je elders nog zo’n maatregelen? Alleszins niet op festivals, in drukke steden of familiefeesten…
Ondertussen zijn we een aantal weken en meerdere berichtgevingen verder. Wat mij halverwege de zomer heel hard opvalt, is dat geen enkel kamp positief belicht wordt. Hebben positieve verhalen misschien geen nieuwswaarde meer? Zijn die 23600 kampen in België dan niet iets om ontzettend trots op te zijn? Is het niet fantastisch dat meerdere groepen zich ontfermen over kinderen met een vluchtverhaal? Is het niet noemenswaardig dat jongeren een vrijwillig kamp verkiezen boven broodnodige studentenjobs? Nergens ter wereld is er zo’n uitgebreid, divers en uniek jeugdwerklandschap als bij ons. Andere landen kijken jaloers onze richting uit en analyseren continue hoe het kan dat wat België heeft, nergens anders ter wereld op die schaal te vinden is.
Zijn die 23600 kampen in België dan niet iets om ontzettend trots op te zijn?
Op naar positieve verhalen!
Het is onmogelijk om het gevoel dat een kamp opwerpt volledig te vatten in woorden. Kinderen en jongeren groeien en veranderen gedurende tien dagen op kamp. Want tien dagen lang gaan ze terug naar de essentie. Je leert er samenleven, samenwerken, verantwoordelijkheid nemen en grenzen verleggen. Het is één brok avontuur waar je in waarde ongetwijfeld evenveel bijleert als een jaar op de schoolbanken. Het heeft mij en ontelbaar veel mensen in onze samenleving gevormd tot wie we nu zijn. Ik heb mijn lief, mijn werk en mijn vriendengroep te danken aan de scouts. Ik ben er van overtuigd dat scouts voor velen zoveel meer is dan louter een hobby. Laten we daarom vanaf nu massaal ons verhaal delen, want wat wij doen is zo relevant voor de samenleving en moeten we koesteren.
Het is één brok avontuur waar je in waarde ongetwijfeld evenveel bijleert als een jaar op de schoolbanken.
2 maanden geleden, ruim voor aanvang van de zomerperiode vroeg Eva Vereecke van de Ambrassade in een opiniestuk om vertrouwen te hebben in de verantwoordelijkheid van al onze vrijwilligers. Ze vroeg om argusogen achterwege te laten en ons te focussen op het straf werk dat ze verzetten. Zeker na een zeer intensieve coronaperiode die geen goed heeft gedaan aan ons jeugdwerk. We kunnen tot mijn grote spijt alleen maar vaststellen dat die oproep de mist is ingegaan. En dat is niet zonder gevolgen. Veel jongeren keren zich tegen een maatschappij die hen voortdurend bekritiseert. We hebben dringend nood aan een mentaliteitswijziging. Want als we de jongeren als partners benaderen, als we hun verantwoordelijkheidszin en maturiteit erkennen, kunnen we hetzelfde terug verwachten.
Dus, beste lezer, stel ik graag het volgende voor: ga eens op zoek naar de schoonheid van onze scoutskampen. Spring op de fiets, de trein of in de auto en ga op bezoek. Ervaar zelf wat het voor 1 miljoen kinderen en jongeren betekent om op kamp te zijn. Ik kan je verzekeren dat het voor een groot deel van hen het absolute hoogtepunt van de zomer is. Vorige week nog ging ik langs bij drie van onze lokale eenheden. Als je daar wat rondvraagt bij de kinderen of ze zich amuseren, dan krijg je steevast een volmondige en luide JA. Als dat het enthousiasme is dat voor overlast zorgt, kunnen we dan niet een tikkeltje verdraagzamer zijn?
Jan Verbeure
Federaal Verantwoordelijke, FOS Open Scouting
